Bizler eskiden, bütün akraba...
Emmi, dayı, hala teyze bir arada yaşardık!
Göndüzleri,, bağa, bahçeye, tarlaya ve işe giderdik!
Akşamları hep birlikte, oturup sohbet eder...
Çay, kahve içerdik!
Şimdi, kardeş kardeşi görmüyor...
Komşumuzun her derdine koşardık!
Şimdi kimse kimsenin hatırını sormuyor.

Duvarlarımız kerpiçti... Damımız çorak!
Çatımız kiremitti...
Evin ortasında isli bir direk!
Pişerdi sobada bir kuru çörek!
Şimdi, kimse kimseye bir kuru selam bile vermiyor...

Köyümüzde,
kimi koyun, kimi kuzu güderdi...
Tuzu biten komşusuna giderdi...
Olaki, bacası geç tütse merak ederdi...
Şimdi, komşu kimsenin umrunda değil!

İnsanların huyu, suyu değişti!
Teknoloji değişti!
Hoş sohbet bitti.
İnek dana tavuk ne varsa sattı!
Eli ekmek tutan gurbete gitti!
Şimdi, kimse köyde durmuyor....

Köyde kalmış üç beş tane ihtiyar!
Hatırını sorsan, eder bin bir intizar!
Eskiden yağardı dam boyunca kar! şimdi, yağmur bile yağmıyor!

Seher vakti horoz ile uyanan!
Geç kalkanı ayıplayan!
Saygısızlığı kınayan!
Şimdi ne söyleyem ne diyem
Öyle vaktinece kimse kalkmıyor!
Kimse artık büyüklerin sözüne bakmıyor...
Kimse kimseyi takmıyor!
Dinçer DAYI