0
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
131
Okunma
Geceyi yakan gözlerin var,
Ay, utancından bulutlara saklanıyor.
Nefesin…
Sanki kâinatın ilk sabahı gibi,
Üzerime doğuyor.
Adını her andığımda
İçimde bir yangın,
Dudaklarımda bir dua başlıyor.
Ve ben,
Bir damla su olsam,
Senin teninde buhar olurum,
Göğe yükselir, tekrar sana yağarım.
Kalbim,
Senin ellerinde atmayı öğrendi,
Her atışında “sen” diyor.
Sensizliğin ise,
Beni bir bıçak gibi içten içe kesiyor…
Ama o yara bile sen kokuyor.
Biliyorum,
Bu dünya iki kişi için fazla kalabalık,
Seninle baş başa kalmak,
Kâinatı susturmak istiyorum.
5.0
100% (2)
