kuralsızca sarsacak akışkanlığımı damarlarımda kana kana
faili meçhul bir sancı göğsümde yalansız
utana sıkıla saklanıp üçlenmiş içe batmış bir acı
kim duysa yalancı yabancı
kuralsız bir yağmur yağar ilelebet içimdeki yangına

ıslak iskarpinli bir çocuk dolanır
zamana inat güne düşman gibi harcar
bir avuç yaşam saydıklarımızı
ben bu şehri dinlemezdim inat olsun sokaklarında
içkiye meyletmişim şehir kusmuk yüzüme bakar
saklar içindeki cevheri göğsümdeki sancıya inat
uykudayken şehrin keskin kokusu ve bela
aynı demdedir düşmanda uyur
yüreğimin burgacına isyan kaldırır yüzünü
bu şehirde inatlaşmak yakar kaldırmazsın gözünü

kimliğini kime duyaracak ki yok
adı bir bela gibi saplanır cevherime
ne yaman bir gecedir bilmek gerek
Adıyaman bir cevherdir yaşanmadan yıpranmış

ıslak ayaklı çocuklar geçiyor önümden
kısa kara saçlı kızlar
bir lokma ekmek hırkaya ne gerek diyerek bakıyorlar yüzüme
bu kasım sabahı bu talan bu faili mechul göğsümde sancı
umuda keskin bir çift söz gerek
acıdan sağaltılmış yalansız bir sancı

buram buram toprak
ıslak hava serseri beton
utangaç bir güneş
arsız bulutları ile
Adıyaman ne şehirdir saklar içinde bel vermez el vermez
bu şehri seyretmek hüzünlerin içinde gebermek
sabah olur şehir uyanır ben yalnız kalır sayıklarım