BOZKURTLA FARENİN ARKADAŞLIĞI
Sakın komik bulmayın,birkaç mısralık şiirimi
Gençliğimin baharını yaşamadan düzen kusmuştu zehirini Bir kızıl rüzgarın etkisiyle döktüler,bahar çiçeğimi Karanlık zindanlarda morartıp,kararttılar geleceğimi Palanga,falaka,elektrikli sehpalarla yapılınca işkence Gözüm bağııyken,karın boşluğundan yediğim tekmekle yıkılırken bir gece Su döküp ayılmazken beni atmışlardı hücreye,biraz önceden Fare dökülen kanımı yalarken,zevk almıştı ziyafetinden Uyanınca baktım ne göreyim;fare kulağımdaki kanı yalıyor Dedim ey kahpe düzen;hilalin yerine haç mı dalgalanıyor Doğrulmaya uğraştımsa da bende kalmamıştı takat Doksan sekiz copu sayabilmiştim,gerisi tekme tokat Dedim:ey fare ben burda ölürsem kalbimi kemirme Vücudum sana helal başımı kıbleden çevirme Kalbimi Türkçülük-Turancılık davasına ayırmışım Onu kirletip ruhumu Cennet-i Ala’da incitme Baktım fare insafa gelip;diz çöküp,göz yaşı döktü Hayvan olmasına rağmen;sevgi duyguları büyüktü Dedi ey yiğit! umudunu yitirme,galiba davan ülkücülüktür Gazan mübarek olsun,davan tanrı dağı kadar büyüktür Dedi:dünyanın kahrını çeksen de kutsal davana sahip çık Milli Doktrin ışığıyla en zifiri karanlıkları artık yırt Fare dedi;acıkmışsın gidip sana ekmek aşırırım Türk ülkesinde yaşayan hayvan olsam da vatan sevgisini taşırım!.. M.Sıddık SOLMAZ (Öğrencilik anılarım) |