insan tekbaşına oluyor bazen
ne gen var ne de giden
sanki sessiz bir rüzğar esiyor içime
çığlık atarsında duyan olmuyor

resimlerle avuturuz gönüllerimizi
gün olur anlatamayız dertlerimizi
tutamayız gözyaşlarımızı geceleri
yazılan mektupların cevabı gelmiyor

şimdi seni hatırlamak geçiyor aklımdan
sanki hiç seni tanımamış bir gonca gibisin
hep saksıda büyümek için bekledin belkide
sevgi gördüğünde mutluluk verdinmi birilerine

bir yağmur gibi yağmazmısın gecelerime
bir güneş gibi doğmazmısın gözlerime
unutan olsunda sen bırakma
çünkü UNUTULMAK GİBİSİ VARMI?

ümitlerimiz,hayali mahsun olmasın
gelmezsen eğer güneşim doğmasın
tek sen ol yağmurum bana ağlayasın
yeterki gitme yanımda kal gülüm...

teneşirin üstüne yatarsın birgün
arkana bakacaksın kimim var diye
sevdiklerim seni saraken kefene
anlayaksın yalnız olduğunu

oysa ne güzeldi diyeceksin o günler
bir zamanlar ötüyordu bülbüller
kuşlar uçuyordu,gözlerim gülüyor
taaki seninle olduğum güne kadar