0
Yorum
26
Beğeni
0,0
Puan
248
Okunma
Dağların ardında doğdu bir ses,
Karanlık ufukta kıvılcım gibi.
Bozkırdan fırtına, gökten bir el,
İndi yeryüzüne yıldırım gibi.
Yellerin atına bindi rüzgar,
Sürgün yüreklerde uyandı öfke.
Bayraklar öptü onun soluğunu,
Kükredi göklerde sonsuz bir yankı.
Geçti ormandan, alevi sardı,
Çelik bile eğildi önünde.
Gök gürledi, taş yerinden söküldü,
Rüzgar konuştu: “Benim sözümde!”
Deniz baş eğdi, gemiler sustu,
Yelkenler çözdü kaderin ipini.
Yiğitler kalktı, uyandı toprak,
Dağlara çizdi ateşin izini.
O bir habercidir, savaşın, barışın,
O bir yoldur, yürünmemiş ve keskin.
Rüzgar konuşursa titrer gökyüzü,
Tarihi yazar kudretle, kesin.
