(Gazze İçin Ruhani Bir Ağıt)

Cihânı delen bir avazla sarsılır yer,
“Vel-keẓâlike nef’uz-zâlimîn” titrer her zerre.
Cümle nefsin aynasıdır bir çocuğun hüznü,
Hak’tan gayrısı ise toz, ateş, kin, hezâr kere.

Minâreye dönmüş her yanık sütun şimdi,
Toprağın kalbinde takat, secdede sabî.
Suskunluğun gölgesinde duânın feryâdı,
Kule değil bu; nârah, mânevî inkılâbî!

Bir toprak var, gökyüzüyle yâr,
Kumunda kan var, duvarında ah!
Mescid’in kalbinde secde suskun,
Yetimin gözünde hâl-i sabah.

Gazze’nin yüreği: bir mihrap gibi,
Ateşin ortasında sünbül gibi.
Nice düşman göğsüne bastı zulmü,
Ama bir nida var: “Ben kulum, bitti mi?”

Gözyaşını harf eden çocuk,
Küller içinden doğar bir bayrak.
Külliyâtı kanla yazılır hâlâ,
Her yakarış bir âyet, her yara sadak.

Adalet bir kule, gökte dik durur,
Zulüm bir sis, geçer; o hep kurur.
Rahmân’ın kaderinde mazlum bekler,
Ki zalimin gölgesi en çabuk yorulur.

Yedi kat gökten iner bir nûr,
Kalbin arşında yazılı o sûr:
“Her şey zıddıyla bilinir ey kul,
Zulüm de Hakk’a bir aynadır, dur!”

Bir ümmetin kalbi Gazze’de atar,
Her taşın altında bir yetim yatar.
Ama bilin ey cihan, vakit tamam,
Secdeyle yükselir Adalet Kulesi tamam!

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(26 Temmuz 2025)