Bir papatya kadar masum, bir mahkûm kadar suskun
Uçuşur yüreğim yüreğine tutuşur Gönül denen yerine
Gözlerim dolar seninle olduğum mutlun yıllara
Senden önce yaşam masalardaki gibi bir varmış bir yokmuş

Gönlüm papatyaya âşık, yüreğim mahkûm yıllara
Ben seni sevdim seveli gönlümde papatya açtı
Ne güzel şey seni sen gibi sevebilmek
Bahar utanır dal sakınır Mısralar kapanır sen geçince

Bir papatya gibi sevdim, ama bir mahkûm gibi bekledim
O kadar çok sevdim ki seni bir şairin diline ekledim
Türkü oldum gazel oldum aşkı destan oldum
Harlarmış gönlüm gönlüne türbelerde Dilekler oldum

Umuda açan bir papatyaydım, sevgine mahkûm kaldım
Rüzgârda savrulan yaprak gibi, sessizliğe daldım.
Ne bahar bildi gelişini, ne toprak açtı kollarını,
Bir ben bekledim seni, içimde kırık yarınlar gibi.

Ne bahar bildi gelişini, ne toprak açtı kollarını*
Benim içimde ölü kalan bir mevsim, bekledi seni.
Bir tek sensiz geçen zaman, sığındığım karanlıkta,
Bir umutla aradım seni, ama kalmadı o eski ışıkta.
Ferman Alçiçek