Yazmak güzel şey aslında…
Bazen yetmez gibi gelir,
Yazdıkça… canım daha çok acıyacak bilirim..
Ama öyle bir an gelir ki,
O satırlarda kendimle yüzleşirim.
Az da olsa bir hal çaresi bulurum kelimelerle, kendime…

Ve fark ederim ki:
Ben birilerine değil,
Kendi yüreğimle konuşurum..
Yüreğime dokunuyorum aslında...

Gelmeyenin,
Görmeyenin,
Sevmeyenin acısını yazdıklarımla anlatıyorum kendime…
Acıyı şerbet eyleyip içiriyorum gönlüme…
Sarhoş ediyorum onu,
Daha çok haykırsın,
Daha çok kelimeleri ağlatsın diye…

Dedim ya işte,
Ben kelimelerle seviyorum onu…
Ve sonra, satır aralarında buluyorum kendimi..
Onu bulamasam da…

Ama ne garip…
Ben her cümlemi ona yazıyorum…
Oysa o,
Bir tanesini bile görmüyor...

Ve işte o vakit…
Daha çok yazıyorum,
Ölüme hazırlık yapar gibi…
Hece hece, kalemimle mezarımı kazar gibi…!!
Halime Gürbüz Gökçe
18.06.2025
09:05