Zaman



Zaman zaman ne zaman gelir diye bekledim
Kimi gece hayâlle, kimi gün hasretledim
Yollarına göz dikip umutla sabitledim
Gelmedin de içimde bin yara biriktirdim

Gönül sanki yel gibi esti geçti durmadan
Bir tebessüm düşmedi hayalin olmadan
Diller sustu, kalbimle konuştum usanmadan
Gelmedin de gözlerim yaşlara karışmadan

Bir resmin var duvarda, bakarım sessiz sessiz
Gözlerin mi anlatır yokluğu en derinsiz
Kim bilir hangi elde soldu gülüm renksiz
Gelmedin de baharlar sarardı gelişsiz

Her gece bir dua, yıldızlara serdim ben
Rüzgârlara yazdım adını tek tek yeniden
Anılarla dolu her sokak, her iz, her beden
Gelmedin de içimde bir ömür bekledim ben

Takvimlerin sayfası çevrildi yıllar gibi
Gönlümde döndü zaman, sabırla çalar gibi
Bir “hoşça kal” sözünü gizlice solar gibi
Gelmedin de içimde yaralı kalır gibi

Çaldı kapıyı hüzün, oturdu soframa sessiz
Kendimle dertleştim, içimde kırık nefessiz
Kavuşmak mı uzak, yoksa ben miyim çaresiz
Gelmedin de sevgimle kaldım bu gölgemsiz

Yoluna bir ömür harcamış kalbim yansa da
Sana dair bir umut geçerken sarsa da
Adını andıkça dilim dua okusa da
Gelmedin de sevdamı gömdüm yavaşça da

Zaman zaman ne zaman gelir diye sordum hep
Sustum, sustum, kelimeler düştü, kalmadı tek
Gözlerim daldı uzaklara, gönlüm hep gerek
Gelmedin de bir daha doğmadı bu yürek

Hakkı kalabalık 03102020