Üzülürsün


Hiç güvenme malın, paran var diye,
Fazla sevinme dostum, çok yâr diye.
Bel bağlama “oğlum, kızım var” diye,
Beklediğin olmaz, sen üzülürsün.

Nice dost dediklerin çıkar senden,
Bir selamı esirgeyen bakar yandan.
Her şey yolundayken övgüyle önden,
İşin düşmezse, çoktan süzülürsün.

Gönül dolusu versen, kıymet bilmez,
Sırtını döner, hatanı affetmez.
Kalbin kırılır, zaman geri gelmez,
Yana yana susar, içten çözülürsün.

Bir tek Allah kalır yanında senin,
Ne evlât, ne mal, ne de dost bildiğin.
İnsan insana gölge, bir de gölgenin
Kalkar sanırsın, ama süzülürsün.

Ya söz verme ya da sözünde dur,
Gelmediğin değil, sözün kavurur.
İnsan dediğin sözünde durur,
Unutur gelmez, sen üzülürsün.

Hiçbir şey kolay değil, anlarım,
Herkesi kendim gibi sanarım.
Boşa hayal eder, boşa yanarım,
Sonra susar susar, yine kanarım.

Hakkı Kalabalık Oberaden