0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
57
Okunma
İbrahimî duruş, sabır, yakarış ve teslimiyet metaforu:
Ateş büyüktü… ellerim boş
Ama içimde bir Elif gibi dik duran dua
Nemrud’un sarayında titremedi dilim
Çünkü Rabbim: "Ey ateş, serin ol" demişti
Bir kıvılcım değil, bir ümmet yandı
Ben ortasında bir teslimiyet gibi durdum
Kendimi yakmadım, sadece nefsimi
Ve o gün… küllerimden secde doğdu
Kimi dağlarda mağara arar
Kimi ateşe imanla yürür
Ben yürümeyi seçtim
Zira durmak: yakar, yürümek: arıtır
Her kıyametin ortasında bir Musa
Her ateşin tam içinde bir İbrahim
Ve her zulmün karşısında
Diz çökmeyen bir dua vardır
Ben ateşe atıldım belki
Ama kavrulmadım
Çünkü dua;
Yakan ateşi bile secdeye zorlar
HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(16 Temmuz 2025)
5.0
100% (1)
