🌼

Bu şiir, içsel bir boğulmuşluk ve iletişimsizlik duygusunu imgelerle yoğun bir şekilde dile getiriyor. “Koca bir okyanus dünyası” benzetmesiyle başlayan dizeler, yaşamın ya da zihnin derinliğinde kaybolmuş bir benliğe işaret ediyor. Şiirin merkezinde yer alan konuşamama, ifade edememe ve anlaşılmama temaları, harflerin ses tellerinde yolunu kaybetmesi ve sözcüklerin dikiş tutmaması imgeleriyle güçlü biçimde aktarılıyor.

“Mutsuzluklar ülkesinin sakinleri” ifadesi, toplumsal eleştiriyi de beraberinde getiriyor: İnsanlar belki de farkında olmadan bilgi yerine cehaleti, empati yerine duvarsı bir kayıtsızlığı öğretiyor. Finaldeki “Siz duydunuz mu, yoksa?” sorusu, şiiri okura açıyor; anlamaya dair bir imkânsızlığı ve yalnızlığı sezdiriyor.

Sonuç olarak şiir, bireyin iç dünyasındaki kırılmaları ve toplumsal yabancılaşmayı duygu yüklü, soyut ama çarpıcı imgelerle sunuyor. Sessizlik burada bir çığlık kadar yankılı.

Saklandım içimin en dip kıvrımına,
yokluğun yankılandı aynalarda.
Dilime uğramayan her kelimeyle
biraz daha sustum haykırarak Dedim bende. Tebrikler, sevgiler

Gölgesini ardında bırakan ışık gibi,
hep eksik tamamlanıyorsun.

Şiire opak bir dokunuşla

Tebriklerimle Lavinya
Sevgiyle,