Rûm’a varmak, yalnızca bir mekân değil,
Ruhun kendi içinde kurduğu kutsal bir vuslattır.

Bin bir gecenin fısıltıları taşır rüzgâr,
Her adımda geçmişin gölgesinde yürürüz.

Gök kubbenin altında açılan secdeler,
Gecenin karanlığını deler bir nûr misali.

Tarih, zamanın döngüsünde bize el uzatır,
Köklerimizle geleceğin topraklarını sarmalar.

Rûm, sırf bir isim değil,
Ruhun en derin katmanında yankılanan bir çağrıdır.

Gönüller orada birleşir, dualar kıblesini bulur,
Kalpler bir çatı altında, sessiz ve derin bir ibadettir.

Aşkın ateşiyle yanar her sokak,
Her taş, bir hatıranın mührüdür orada.

Oraya varmak, kendini kaybetmek değil,
Kendini bulmanın en kutsal yoludur aslında.

Rûm’a vuslat, gönüllerde açan bir bahar,
Çiçekleri sabır, toprakları ise inançtır.

Ve biz, o vuslatı bekleyen yolcularız,
Her adımda daha da yakın, daha da hakiki.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA