Alfabesiz adınla, adressiz yüreğime
Vatanın suskun çığlığısın delal...
Kıtlıkların vuran sesi, duymaz esareti değil bu
Yağmur değil, ilmek ilmek bahar salan sevda...

Yeni arzular düşlerken, çocuklara
Avucumda bir top kenger kokusu, sakallarına alın terini döker gibi,
Gelirim sana; isyan tutmuş dudaklarında
Eski çağ çiçekleri açarken,
Resimler üzerindendir tanımadığım kalabalıklar,
Acı yaralanmış hüznün tutanağında,
Hükümlü kitaplar okuduğum için,
Onca sahipsize söyledim düşlerimi...

Sen hayal atomları parçalarken,
Kendi deniz fenerlerine sırt verdiğim,
Yücelik şiirleri uğurladığım sana kaldı,
Ki sevmenin ötesindesin,
Sadakatli bağlılık, militanlığım,
Dergah duvarlarına asılı derviş huları anlatırken sen...

Seyyah mektupları arasında,
Hürriyete aç yazıtlarla sakladım bir ihtimal dolusu ihtilal sevdanı...

Hasretinin seferine çıktığım zaman,
Kavimler dolusu yalnızlıklar vardı,
Göç yollarında çıplak ağaçlar,
Kaburgamın altında saklıydı yüzün...

Sevmek sıradan bir duygunun tahribatı iken,
Kuşlar birikmiş damların kar ölüleriyle üşüdüm sana kaldırımların piyano tuşlarında,
Rüzgarın sesiyle bestelediğim aşkın,
Sanatkar yalnızlığıydı içimde...

Dışımda ezgiler söyleyen hayalin,
Anonim güzelliğiyle çay deminde,
Bir tütünlük hüzzamdı sesin,
Hayatı resmiyet dayatmalı alfabeyle değil,
Duvarlara gelişi güzel yazılmış sevda satırlarıyla tanıdım seni...

Yaşamın düş kurmayı öğrettiği vakit,
İlk seni tarif etmeye çalıştı yüreğim,
Aklımın sualleri düştü lal düşlerden,
Cevapsız acılarda buldum seni...

Aşk yaralı bir takvim yaprağı,
Kabuğu yelkovanla akrep arası sabır,
Dışımda ütopya bir hüzün,
Ve bağlaç atılmış yalnızlıkla sendeyim,
Cendere yokluğun imgesiz geceye,
Vahi en umulmadık yerin iklimsiz yerinde,
Ayinler tertiplemiş yokluğunla...

Gözlerinin baktığı yerlere göçüyorum,
Ne olur gülümseyişindeki kuşlar,
Göğün mavisinde saklasın bizi...
En çok da çocuklarda sevdim seni...



“Bazen bir kadını sevmek, kendi sesinin bile yankısına düşman olmaktır.”


Peri Feride ÖZBİLGE

11.07.2025