YİNE SEN VARDINGittiğim yerlerde yine sen vardın. Akan derelerde, yeşil dallarda, Kıvrılıp giden o dar yollarda, Bakarken etrafa yine sen vardın. El, yüz yıkadığım o pak pınarda, Zihnim tur atarken eski yıllarda, Çocukluğum koşuyor karşı bağlarda Yazıda, yabanda yine sen vardın Riyasız insanlar, ağaçsız dağlar Kuruldu sofralar, ballar ve yağlar Saç ekmeği, kavurma, ağlıyor sazlar Tezenede, telde yine sen vardın. İçtiğim ayranda, yediğim aşda, Selâm verip hatır soran yoldaşda, İster ihtiyar ister genç yaşda Gördüğüm yüzlerde yine sen vardın. Bak şurada bir kayısı, ötede kiraz Çiftliği gezinip, dolaştım biraz Bu ne ağacıdır yaprak turkuaz..? Sarıda, yeşilde yine sen vardın. Şu tarlalar, şu bahçeler şu ova. Kimlere aş verdi, kimlere yuva! Şükredip atam’a ederim dua. Okuduğum dualarda yine sen vardın. Bu duygu harmanı yazmakla bitmez. Sevdam yıllanır da şiddeti gitmez. Çıkar mı gönülden, özlem terketmez. Hasrette, özlemde yine sen vardın Gün veda ederken bizim ellerde, Turuncu hakimdir hep enginlerde. Birazdan yıldızlar doğar göklerde Doğan ayda, yıldızlarda sen vardın. Necati Dikmen |
Yazdıran, yazan yüreğe ne mutlu. Tebrik ediyorum güçlü kalemi...
Saygıyla, sevgiyle...