Ya Rab!
Kapına geldim.
Elimde kırık bir sevda, dizlerimde dünyanın yorgunluğu.
Dilimde binlerce kelimenin ağırlığı,
ama hepsi suskun, hepsi anlamsız şimdi.
Sadece ismin kalıyor geriye, en kutlu hece.

Kapına geldim.
Gönlüm, fırtınada yolunu şaşırmış bir yaprak misali.
Savruldum, dağıldım, incindim.

Tuttuğum her dal elimde kaldı,
sığındığım her duvar üzerime yıkıldı.
Anladım ki Sen’den gayrı ne yurt var, ne sığınak.

Kapına geldim.
Getiremedim dağlar gibi ameller,
getirebildiğim sadece bir zerre pişmanlık,
gözlerimde bir damla yaş.
Sen ki; sessizliğimi en iyi duyan,
kalbimdeki en gizli sızıyı bilensin.

Affını dilemeye değil,
Affedeceğine inanmaya geldim.
Al bu aciz kulu, bu yorgun yolcuyu.
Rahmetinin gölgesinden başka serinlik yok.

Kapına geldim,
ve Sen’den başka gidilecek kapı yok.
İşte böyle bir hisle, kalbiniz nurla, gününüz hayırla dolsun ve değerli olsun...

Merdümgiriz