Gam-ı hicrân kement etse bu kulunu, ne fayda,
Ay ışığı doğsa da, zulmet solunu, ne fayda.

Her hecede sen varken, aşkınla olmuşken hemdem,
Gelse bin vefalı yâr, açsa kolunu ne fayda.

Gönül kuşum uçmuşken Anka’ya pervâz ederek,
Gülistânda bülbüller, alsa gülünü ne fayda.

Sinesinde kor yanarken aşkınla her bir hücrem,
Serin dağlar çökse de dertli külünü ne fayda.

Sensizliğin çölünde, virân olmuşken bu gönül,
Çağlayansa dört ırmak, sunsa yolunu ne fayda.

Alın yazım vuslatsızca mühürlenmişse eğer,
Felek yeniden yazsa kader yolunu ne fayda.


Merdümgiriz



Dost Kalem Meyzem’den


Elbet vuslat umudum, gözlerimde bir hazine,
Yıllar boyu saklasam, gizli özünü ne fayda.

Her nefeste adını zikretsem içten, derinden,
Diller lal, gönül sağır, duysa sözünü ne fayda.

Gecelerden yıldızlar, düşse ışıkla önüme,
Sensiz açmaz çiçekler, sunsa yüzünü ne fayda.



Dost Kalem cengizdemir333


hangi aşkın esiri hangi gamın mahsunu olurum
binlerce yarem olsa, yine yanarım ne fayda


Dost Kalem haklı~ ’dan

gelse ölüm sevginin beyazlığı ile
bin gül ile bin pişmalık etse yine de
umut gitmese yürek sesi bitmese de
bir güzel söz bin parçaya bölünseden ne fayda

kırk kere gelsede kırkında da kırık bırakır ne fayda
yürek kabul etmez gönül
insan bir kere sever ne fayda
biri bin gülü koklar , bin gül birini sevemez ne fayda.