Adını unuttum sandım,
Kalbim hâlâ fısıldıyor
gece olunca.
İçimde harfler feryat ediyor,
Ama dilimde kapılar daralmış,
çıkış yok hiçbir kelimeye.
Bir sessizlik büyüyor içimde,
Ne söylesem eksik,
ne sussam fazla.
Her kelime anlamsız,
suskun ifadeler peşinde,
Ne beni anlatabildi,
ne hâlimi tarif edebildi.
Bir ben var içimde,
kimselerin dokunamadığı,
Ve bir ben daha,
herkese güçlü görünmeye çalışan.
Bir ben olacak, bana benzemeyen,
Kimse sormaz ‘nedendir’ diye,
Herkes ‘gelip geçer’ diyor,
Güldüm diyemedim, sayenizdedir diye.
Gülüşüm bile sığınak olmuş başkalarına,
Ama bana hep enkaz kalmış ardından.
Değiştin, dediler...
Eskisi gibi değilsin, diye söylendiler,
Oysa ki onlara benzediğimi, fark edemediler.
Ben kendimden gittim de,
Kimse kendine bakmadı aslında.
Ve artık sizin gibiyim;
Acımasız, vurdumduymaz,
ruhsuz olarak aranızdayım...
Hoş geldim ben.

© Fatih Bilen | Tüm telif hakları saklıdır.