Topla yankını,
derinliğini de al
çürük bir inanç gibi sarktın bakışlarımdan.
Giyintilerini çıkar şimdi,
sözlerinden başla.
Çırılçıplak kalsın sesin
bir zamanlar sevdiğim gibi.

Terk et nabzımı,
artık orada oturan sen değilsin.
Bütün hatıran:
bir inin içinde yankılanan yanlış ezber.
Söndü senden kalan
bir dilim et gibi savruldu dudağımdan.

Kapat gözlerini
açıklamasız bir vedaya tutun.
İn o kayıp duygudan
boğazında takılı kalan harfleri kus.
Zehirli bir öpücük gibi
çöktün sabrımın yelesine.

Bak,
sevgilim değilsin artık.
Bir susma,
bir yokuş,
bir bitmeyen aralık ayısın.

Unutulmak sana yakışır.
Yüzünle değil,
içimde bıraktığın uğultuyla
anılacaksın.

Ve şimdi,
git.
Git de içimdeki kalabalık azalsın.
Git de dilime düşen pas
yeniden konuşmayı öğrensin.
Git de öleyim biraz
yeniden doğacak kadar.

Seni kovmuyorum aslında.
Yalnızca çıkarıyorum seni
kalbimin karanlık zulasından.
Orada saklanmaya layık biri değilsin artık.

D
E
F
O
L

G
İ
T
!