Eylül akşamlarından kalma
Bir avuç hatıra gözlerimde
Hani yapraklar nasıl terkeder dallarını
Yağmurlar iner, sessiz, sarı bir hüzün gibi
Öylece çöreklenir içime, elveda demeden gidişin
Bahar san sen güzü, geri dön
Ellerinde erik çiçekleri bir demet
Bahar damlaları ile ıslanan
Saçlarında leylak kokuları ile
Pembe mektuplu zamanlara yazalım şiirler
Bir sabah erik dalında yaşamak sevinciyle

Bıraksa kalemim kırık notalı şarkıları
Kulağımda ninnisini duymadığım
Hüzünlü notalar ki, duygularımı yontar
Taa fecre kadar
Gidişin göçmen kuşlar gibi sessizdi
Hatırlayınca
Her defasında içim yanardı
Gönlümden geri gelmez parçalar kopar acımasızca
Kalbimde acıların en büyüğünü bırakarak
Çoğu zaman mevsimler uçup giderler

Güneşli günlerin ardından gelen yağmurlar
Beni tüm dertleri ile baş başa bırakarak
Acımasızca yağar içimin sokaklarına
Her hüzün gittikçe ağaran saçlarıma
Yeni karlar düşürür... geceler karanlıklara üşüşür
Uyuyamam çoğu zaman
Mazimin sokaklarında gezdiğim akşamlar

O günler ne kadar da mutluymuşum
Ellerimdeymiş baharlar bilemediğim
Şansımmış gökteki ay, içimi ısıtan güneş
Yağan yağmur ben, esen rüzgarlarmışız
Ama şimdi sensiz, ıssız ve yalnız akşamlarımda
Fırtınalı denizler gibi çalkalanır içimiz

Günay Koçak

22/6/2025