NİYEKendimi bir melül, mahzun bilirken, Çağlayıp da akan sel oldum niye. Düşmana dost, dosta kardeş olurken, Kendime kem bakan el oldum niye. Karalar bağlamam değilim yaslı, Herkes biliyordu akıllı- uslu, Çağlar değişse de çarıklı fesli, Başka yöne çeken kul oldum niye. Bir zaman bitmez ki insanın vah’ı, Kime zarar verir Ahmet’ in ah´ı Terk ettim meskeni, yıktım dergâhı, Dağıttım bendimi del’ oldum niye. |