Sevdiğim her insandan onulmaz yara aldım
Teller isyana geldi çaldığım sazlarımda
Her güleni dost sandım başımı derde saldım
Hep hazanı yaşadım baharda yazlarımda

Gül aldım diken oldu ellerimin içinde
Hepsi ihanet dolu hepsi aynı biçimde
Bir sadakat bulsaydım çok değil bir kaçında
Yaş boşa akmaz idi ağlayan gözlerimde

Sunduğu gül şerbeti içince zehir oldu
Derdini anlat dedi anlattım kahır oldu
Beni gazel eyledi ne sarardı ne soldu
Düz yolda yordu beni derman yok dizlerimde

Ben halime ağladım sitemim kaderime
Dert verip ortak oldun bitmeyen kederime
Dönüp de bir bakmadın yaptığı eserine
Feryattan gayrı ne var güldüğün sözlerimde

Sevgisiz hayat ne ki bir başlangıç, birde son
Arada geçen zaman değeri olmayan fon
Şaşkına yol sorulmaz her taraf geçerli yön
Sayende ne bıraktım geride izlerimde

Dünya karanlık imiş bu gün vardım farkına
Boşa dönüp durmuşum takılmışım çarkına
Sevmek mi tövbe ettim sülaleme ırkıma
Ahmet’im suçum neyse parala yüzlerimde.