Uyandırın dağları, kalmasın mahur uykusu;
Yürüsün üstlerine umutların, silinsin buğusu.
Taşlar saçsın öfkeyle, yıkılsın yerle gök arası,
Titresin çaresizlik, duyulsun hayatın feryadı.

Tutulsun ay ışığı, kararsın ufkun yüzleri;
Bir öfke çağlasın da boğulsun sitem sözleri.
Kırık bir hayalin yansıması düşsün taşa,
Her yankı bir isyan, her bakış başka savaşa.

Savrulsun yıldızlardan, geceye düşsün sırlar;
Bir rüya suskunluktan, bin ölü gönül ağlar.
Karanlık bir sevdanın haykırışı vurur dağa,
Ateşle yoğrulmuş bir sitem düşer toprağa.

Çekilsin maziden, anılarla dolu perde;
Çöksün gönül üstüne, gamdan yapılmış perde.
Bir kurak duada çiğnenmiş sevda izi,
Kalmasın susan diller, bağırsın kaderin gizi.

Son bir fırtına gibi gelsin sözlerin özü,
Yansın gecenin koynunda aşkın közden sözü.
Uyan dağlar, uyanın! Suskunluklar kırılsın,
Her sızının ortasında bir diriliş fısıldasın.