Ellerin koynunda boynun hep bükük
Ben sana sevmeyi öğreteceğim
Çatmışsın kaşını suratın dökük
Ben sana sevmeyi öğreteceğim

Belli ki yıllarca yüzün gülmemiş
Beklediğin her kim ise gelmemiş
Boş ver artık kadir kıymet bilmemiş
Ben sana sevmeyi ögreteceğim

Başın da hep kavak yelleri esmiş
Umudun tükenmiş kadere küsmüş
Neyi bekliyorsun selâmı kesmiş
Ben sana sevmeyi öğreteceğim

Gözlerinden belli yorgun olduğun
Derinden derine nefes aldığın
Kendini unutup hayal kurduğun
Ben sana sevmeyi öğreteceğim

Dünlerini silsen ne olur san ki
Yeniden doğarsın o an inan ki
Çok güzel yarınlar bekliyor çünkü
Ben sana sevmeyi öğreteceğim

Geçmişini unut nedir bu sur at
Etrafına bir bak gezin bir tur at
Seni kıranlar a kendini arat
Ben san sevmeyi öğreteceğim

Takmışsın kafaya eski günleri
Yeter artık unut geçen anları
Boşamı anlattım sana bunları
Ben sana sevmeyi öğreteceğim

Senin yaşadığın hazan la hüzün
Yeter artık gülsün kederli yüzün
Yaşa ilkbaharı bitsin şu güzün
Ben sana sevmeyi öğreteceğim

İsrafil im seni sana sorarım
Sakın duvar örme yıkar kırarım
Sen iste yeter ki dünya kurarım
Ben sana sevmeyi öğreteceğim
001.05.2025
İSRAFİL BİLİCAN