Beni Tanırsın Sen...
Ben sana tutkundum bilirsin
Adınla yürürdüm akşam güneşlerini İçten o en içten gülüşlerindi Cemalini getiren bana Sesine değmiş gülüşünden Hayat bir pense gibi sarıyordu bizi Çıkartamıyorduk içimizden o derin kederi Ben sana tutkundum bilirsin Adınla yürürdüm akşam güneşlerini Deniz kenarından ne zaman geçsek Martılara simit atmayı düşlerdik Gün gelir atardıkta Bulanık bir kış gününde Tamda öyleydik işte Gözlerimizde martı sesleri Dalgalarsa, Kirpiklerimizden süzülen bir ayrılığaydı işte Ben sana tutkundum bilirsin Ben sana tutuklu Adınla yürürdüm akşam güneşlerini O akşamlar ki! Unutturdu artık; gözlerini… Arifi |