Serseri bir rüzgar çarptı yüzüme
Gönül bahçesini hazan bürüdü
Dünya görünmüyor gayrı gözüme
Sanma Erciyes’in karı eridi
Gönül bahçesini hazan bürüdü

Gönlüme takılan mühür kırılmaz
İnsan oğlu yok olmadan görülmez
Ölem diyorum da kefen sarılmaz
Elbet bir zamanlar umut varıdı
Gönül bahçesini hazan bürüdü

Bastığım topraklar dibe çöküyor
Ahuzar ım damarları söküyor
Durulmayan gözler yağmur döküyor
Sol tarafımdaki yanan harıdı
Gönül bahçesini hazan bürüdü

Sevgiyi içime düşüren Hüda
Kevser bilip içtim her bardak sudan
Kaderde ayrılık yazılan cüda
Figan ile parçalanan zarıdı
Gönül bahçesini hazan bürüdü

Gönül köprüsüne barikat kurdum
Çıkartıp kalbimi alnından vurdum
Geçmiyor yaralar bitmiyor derdim
Sinemin içinde sevdam sırıdı
Gönül bahçesini hazan bürüdü

Yar dedikçe geçmez sızlıyor yaram
Kul Garib’in sanki gülmesi haram
Sarsıldı vücudum her yanım viran
Zaten yalan dünya bana darıdı
Gönül bahçesini hazan bürüdü


Emine Çerçi