Doğru mu?
Gözlerime değen gözlerin olmayacakmış,
Parmak uçların avuç içimde dolaşmadan toza karışacakmış,
Kâğıt bile kalemi istemeyecek, yalnız uyuyacakmış, doğru mu?
Yürek hasrete mahkûm edilecekmiş,
Gardiyan parmaklıkların ardından güneşi izletecekmiş,
Pencereme konan kuşa bile ulaşamayacakmışım, doğru mu?

Çay sigaraya, kâğıt kaleme ve sende bana veda ediyorsun doğrumu…
Olmaz, can…
Kaldırımlarda çiğnenirse umutlarım,
Gözyaşlarım düşerse bu sevdanın arkasından…
Diz çöktüğüm toprakları küstürürsen,
Avlumdan o cenazeyi çıkarırsan,
Ben bende bile kalamazken sen dönüp bakmazsan,
İliklerime kadar hissettiğim sevdanın ateşinde yanarsam,
Küllerimi pervasızca sokaklarda savurursan,
Gecenin karanlığında, saatin akrebi ile kalakalırsam
Ölürüm, can.
Yâ da git. Zaten olmayacak duaydı,
Kısacık misafirlikte çocukça davranmaktı,
Hadi…
Yolun açık olsun…
Özgürsün…
Ismahan Çeribaşı