Ben bir sevda tutturmuşum
Adı ne Ayten, ne Elif, ne Suzan...
Kulağıma fısıldanan bir sır gibi
Ne vakit unutsam, en kalbimden çıkıyor adı
Her şiir ona dönüyor,
Her yol onu çiziyor adımlarıma.
Yanağına gece duran bir yıldız var,
Biraz karanlık, biraz umut gibi.
Her ne zaman içsem çayın demi eksik,
Bir yudumda onun kokusunu arıyorum.
Saatim dakikaları hep ona doğru
Dakikalar, göz kapaklarımda onun hayali.
Ben bir sevda tutturmuşum
Bozkırda bir gül gibi
Hem açıyor, hem kanatıyor.
Yokuş bir sokakta arkasından bakmışım da,
Dönse ömrüm dönecekmiş gibi...
Ama dönmemiş işte,
Kaldığım yer, onun gitmeye niyetlendiği yön olmuş.
Ona benzemeyen kelimeye düşmanım,
Sözcüklerin tenini onunla ölçerim,
Gülüşü gül değil, sükûneti rüzgâr değil
Öyle apayrı bir yerdedir ki...
Her kadın onun gölgesinde silinir,
Her şarkı onun sustuğu yerden başlar.
Bir elin elime değmesi değil mesele
Onun dokunmayışında yanarım.
Adını duymasam bile,
Kulağım onun sessizliğinde yankı bulur.
Beni başkasıyla anlatmaya çalışanlara
Sadece bakarım,
Benim dilimde sevdanın karşılığı odur.
Ve yemin ederim,
Bu şehir onun ayak seslerini taşıyor,
Bilmediğim duvarlar onun gözlerini görüyor,
Onu sevmek değil artık bu,
Onunla var olmak gibi…
Ben bir sevda tutturmuşum
İçinde aşk, içinde yanmak, içinde susmak var
Ve adı…
Adı, sadece benim dilimde gizli.