Dillendirme dertleri ızdırap uyanmasın,
Zihnimde ne çiftler atacaklar kim bilir?
Ağlama kimsecikler hıçkırığı duymasın.
Belkide sevinecek bu halime kim bilir?

Hatırlatma ne olur yalvarırım birdaha,
Uykusundan yeniden uyanacak kim bilir?
Gecelerden koparım kavuşurum sabaha,
Belki gündüz müjdeler verecektir kim bilir?

Çilelerim yeniden gelmesin hatırıma,
Acılardan beslenir duyguları kim bilir?
Geçti gitti hepisi hatıramda arama,
Belkide unutulup gidecektir kim bilir?

Rüzgar esip üstümden bulutları sürmesin,
Belki rahmet gelecek penceremden kim bilir?
Verecekse minnetten umudumu vermesin,
Belki mevlam hazırlar kısmetimi kim bilir?

Bana kıymet vermeyen hicranıma gelmesin,
Belki düşte bir refik bulacağım kim bilir?
Bana sevgi duymayan mateme bürünmesin,
Belki bir dost yoluna çıkacağım kim bilir?

Susun mehtap konuşsun yıldızlarla baş başa,
Belki bir aşk doğacak bilinmedik kim bilir?
Ay kıskanıp yüzünü çevirsede ataşa,
O masmavi sularda batacaktır kim bilir?

Mustafa Kurt-18.11.2024

Kendisini ay gibi eşsiz görenler, ışığını güneşten aldığını unutmasın. O denizler, o göller ve pınarlar kendini eşsiz gören şımarık Ay’a nispet yıldızlarla Samanyoluyla dost olur mehtabını yine oluşturur ışığını onlardan alır, yine de Ay’a minnet etmez. Güneş ışığını vermedimiydi o masmavi sularda Ay zifir karanlık olur batar gider ve unutulur.