Gök mavisiydi gözleri.
Belliydi her halinden, hızır gibi gelişinden.
İnsandı...
İnsan.!!!
Doğduğunda ne kadar çoksa seveni.
Gidişine dünya ağladı.!
Hiç yoktu kötü emelleri kendisi için...
Hiç bilmedi ihaneti hıyaneti toprağına..
Güvendiği bir tek yaradandı..
Sarılmıştı al bayrağına.!
Titretti yürekleri özgürlük sevdasıyla..
Fakirde,bitapta, olsa halkı;
Yoktu kalleşlik kitabında.!
Ne seyit onbaşındaki kuvvet
Ne TÜRK teki asalet...
Verilmedi hiç bir kavime.
Hiç bir kadın, hiç bir ana;
Gitmemişti ,vatan için ölüme !
Ben TÜRK ÜM !
Öğündüğüm ırkım...
Bu yüzden ayrım bilmem.
Her canlıya yaradandan diye bakarım.
Bu yüzden gülenle güler,
ağlayanla ağlarım.
Bunun için kanım deli bu yüzden
yüreğim yufka,
bu yüzden korkmayı bilmem.
Canımdan da olsam,
kaçmak yok kitabımda !
Bazıları adamlık kisvesinde;
Her haltı yiyiyorlar.
Bu kadar körlerki,
ne vatanı, ne anayı,ne aşk’ı ne sevdayı,
BİLMİYORLAR !
Bir gün demişti ATAM.
Bir gün TÜRK Ü DÜNYA BİLECEK.
Önünde titreyerek SAYGIYLA EĞİLECEK.
Ben bilmem görürmüyüm o günleri.
Ama gençlerim bilsin.
’SAKLANAN GERÇEKLERİ.’
...
T.C Nigar Güler.