Bir yürek yetmez bazen, yük ağır gelir,
Gözlerimiz yitirir, hakikati bilir.
Dünya süslü bir tuzak, nefis hep çeker,
Ama Allah’ın yolu, kalpleri eker.
Bir kul ararsa O’nu, yol yakın gelir,
Hak yoldan sapmayan, sonsuz huzur bulur.

Bir taş düşer göğsüne, sarsar insanı,
Maneviyat korursa, tutar ruhunu.
Dejenere toplumlar, hep yoldan sapar,
Hırsla bakan gözlerin gönlü hep yanar.
Sabır, dua ve ihlâs, kurtarır seni,
Bu dünyada yolun, kalbe çizilir hani.

Dünya malı bir gölge, aslolan öte,
Her nefes bir emanet, döneriz yüze.
O yüz ki, Rabbin nuru, her şeyi sarar,
O’ndan uzak olanlar, kalpleri arar.
Her adımda zikret ki, yolun ışıklansın,
Bir gün sonsuz huzurla ellerin kavuşsun.

Ah zaman ne de çabuk, akıp gidiyor,
İnsan gaflet içinde, neye tutunuyor?
Unutma ki bir nefes, Rabbinden hediye,
Her sabah bir dua et, kalbini ver diye.
Kul olmanın anlamı, aşk ile yaşamak,
Allah’ı bulunca ruh, özgürce taşmak.

Dostum, dünya fanidir, baki olan O’dur,
Gönül O’nun adında, durulur, huzurdur.
Kim ki unutur Hakk’ı, ömrü bir ziyan,
Hidayet ışığıdır, kurtuluş her an.
Bir secdeye eğilsen, her şey basittir,
Allah yolunda olan, asla kaybetmezdir.

Bir erkek severse, kalbi O’na akar,
Bir kadın sabrederse, sevaplar taşar.
Yüce Rabbe tutunan, düşmez karanlığa,
Kardeşlik, ihlâs, iman, götürür ışığa.
Yaşamak, O’nun yolu; sevmek, şükretmek,
Allah’a bağlı kalmak Ölümle yeniden doğmak demek