Bir yol ki sonsuz, gölgeler serin,
Adımları sabırla yoğrulmuş derin.
Gökler şahittir her duaya,
Toprak fısıldar secdelerde adına.
Bu yol ki Allah’ın nuruyla aydınlanır,
Huzur bulunur, her kalp ondan alınır.
Dünya yorar, yollar taşlı, çetin,
Ama sabırla açılır gönlün kilidi.
Bir kuşun kanadında hissedersin onu,
Bir yaprağın hışırtısında bulursun yolu.
Her nefesin şükür, her adım bir niyaz,
Ruhun sükûna erer, ne gam kalır, ne haz.
Gece uzun, karanlık zifiri,
Ama yıldızlar hatırlatır O’nun kudretini.
Gönül yönünü bulur o engin ışıkta,
Secdeye varır, unutur dertleri orada.
Her gözyaşı bir rahmet gibi düşer toprağa,
Yolcu anlar: Huzur yalnız O’na bağlanmakta.
Bilir ki insan, hayat bir sınav,
Ne mal kalır elde, ne de şan, ne şöhret av.
Ama kalpte saklanan o sonsuz inanç,
Rabbin rızasıdır, en güzel kazanç.
Her tökezleyişte yeniden kalkar insan,
Çünkü bilir: Allah’a varan yolda yorgunluk da bir lütuf, bir zaman.
Ve sonunda, o yol biter bir gün,
Gönüller kavuşur ebedi bir düğün.
Toprak, insana bağrını açar,
Ruh, Rabbin katında huzura kaçar.
Ey yolcu, sabırla yürü, asla yılma,
Bu yol ki Allah’a çıkar, başka yer arama.