Her gördüğüne kur yapar dedem.
Yaşlısı genci demez, herkesle muhabbet eder.
Sağ dan soldan dan, takipçi kasar dedem.
İşlerin ayyuka, çıktı fenomen dedem.
///
Bir sabah uyandım ne göreyim.
Almış eline kalemi, şiir yazıyorum diye kandırmış milleti.
İsmini de koymuş meçhul serseri.
Bir de ağlamaklı anlatıyor hallerini.
Uslanmaz olmuş dedemin yüreği.
///
Her yılın bir ayında, tövbe eder dedem.
Verdiği fitre zekat, kendini kurtarır zanneder.
Haftanın bir günü olsada, kulluğunu beyan eder.
Kendini cennetlik zanneden dedem.
///
Her gün sabah, geçer aynanın karşısına.
Olmayan Saçlarını taraf her bir yana.
Sudan çıkartıyor dişleri takma.
Bir gülüşü var, akıllara ziyan dedem.
///
Bastonla zor durur dedem ayakta.
Birini gördümü, cana gelir bir anda.
Aklı, fikri, sarışın kumral da.
Ömrünün son baharında, benim dedem.
///
Bugünlerde bir yer keşfetmiş dedem.
Birkaç kişiyi toplamış yapmış çevre.
Bir nasihat veriyor, sanki günahsız bir melek.
Nenem den habersiz, benim dedem.
///
Parayı buldu mu yer orda burda.
Karnını doyurdu mu, ondan iyisi yok dünyada.
Hele sabah kahvaltıda;
Yerse manda yoğurdu, birde hurma.
Tokluduğun da açlığı bilmez dedem.

YUNUS DURDAK