1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
191
Okunma
Ömür çetin bir yolmuş,
Daha en başında çöktü dizlerim.
Adım atmaya korkuyorum artık,
Ardımdan rüzgar itekliyor beni.
Cazibeli yollar görüyorum,
Nefsimin merakıyla geziniyorum.
Dikenliymiş meğer; ayaklarım kanıyor,
Kalbime kesikler atıyorlar.
Tövbeler ediyorum, bir daha girmem diye
Ama belki de doğru yoldur bu diyorum,
Ben yine hevama yeniliyorum.
Kalan tüm kapıları da kapatıp,
Sebat edebilir miyim dosdoğru yolda
Kurtuluş çağrısına icabet edebilir miyim,
Bu yolun sonunda hürriyeti bulur muyum..
5.0
100% (3)
Cevap Yaz