Benden selam söyleyin tüm kelime düşmanlarına…

Sahneye çıktı, kaşlar kalktı
“Ben!” dedi, “yorumun eksperiyim
Duygudan anlamam, ama parmak kaldırırım
beğen tuşuna yanaşanı fişlerim.”

Elinde bir damga: “Vasat!”
Bir de not defteri
dedikoduya açık.
Kendince şiiri tartıyor gramla
Kafiye mi? Ah, yoksa trajik!

Hangi sözcükten ne imâ çıkar
günlük burçlar gibi yorumlar yazar.
Ne metafor kalır, ne mazmun sağ çıkar
Cümlelerin üstüne sarı şerit çeker: “OLAY YERİ *ŞAİRİN!”

Kıskanır bazen “güzel”e gelen bir “güzel”i,
kalp koyanlara keser tutanak:
“Siz de mi Brütüs beğendiniz?”
Bir yandan yazar: Şiir değil bu, cilalı egosantrizm.

Ama bilmez ki dostum;
her kelime bir kalpten düşerken
onun mürekkebi gözyaşıyla karışır bazen.
Bunu bilmeden... neyin noteridir bu zehirli kehanet?


Not: Bu şiir, “güzel diir” yazanlara sataşmayı meslek edinmiş magazin noterlerine ithaf olunur.

Ferdaca

İronik Onaylıdır: Dostum ve Kelime Kardeşliği Birliği