Her Dem Hüzne MuhTaC oLaN GönLüMe
Gece hüznünü denizden sahillere usulcu yolluyor ılık meltemleriyle
Yakıyor gönlümüzü fısıldayan rüzgarın sesi Zülal kan ile birleşip düşüyor gülün üstüne Bülbülün feryadı susuyor Leyla leyl’e karısıyor, kayboluyor Akıl almıyor, gönülden gayrısı istemiyor Askın ızdırabı hiç bu kadar asktan sıyrılmamıstı VE Leyla sana hiç bu kadar uzak olmamıstım Derdi askına müptela gönlüm gayrı dur oldu |
ve LEYLA sen hiç bu kadar CAN olmamıştın
ellerinize sağlık çok güzel bir şiir...