Kuru yaprak gibi savrulur gider
Nereye gittiğini bilmez müptezel
Yalan yanlış her konuda laf eder
Telden tele gezer durur müptezel

Kafası karanlık aydın görünür
Kendini bilmezdir yerde sürünür
Etrafında şakşakçılar bulunur
Denge bilmez dengesizdir müptezel

Ne namusu vardır ne arı vardır
Bilmez yalan dünya kendine dardır
Ne düşmana düşman ne dosta yardır
Yalan sözle gocunmuyor müptezel

İlk sözüde son sözünü tutmuyor
Vicdan kapısında yalan satıyor
Çakalın yavrusu insan doğmuyor
Tilki misin, çakalmısın müptezel

Arkandan konuşur utanmaz arsız
Gelince yüzüne gülüyor yersiz
Dost diye bilinen sen haysiyetsiz
Haysiyet yerlerde bilki müptezel

Yalaka yavşaktır bil itin soyu
Nereye giderse ayrandır huyu
Üç kuruş paraya bir ömür boyu
Uyanık geçinir bilki müptezel

Dostum diye peşi sıra koşarsın
Sırtını döndümü sende taşlarsın
Kazdığın kuyuya kendin düşersin
Sende ben insanım dersin müptezel

Gönül der bu düzen sanada kalmaz
Zannedersin benden başka bulunmaz
Özünde sözünde doğru barınmaz
Yalancının soyu sensin müptezel

Yazan. Gönül Parıltı
22.04.2025