Karanlık geceler, perde çekmiş aydınlık dünyama,
Umutlarım öksüz kaldı, bu sonsuz aşk masalında.
Oyuncak gibi oynadın sen, benim duygularımla,
Bir gün sen de yanarsın, bir gün sen de ağlarsın unutma.
Gelir miyim aklına, arar mı gözlerin beni etrafında?

Dağları konuşturan rüzgar gibiydin bende,
Denizleri coşturan fırtınalı yağmurumdun be.
Bakışlarınla yüreğimi kanattın sevgilim,
Hislerim param parça, savrulmuş bir kuytuda.
Söylesene, affeder miyim? Affedebilir miyim seni?

Sevgi dolu besteler yazmıştım senin adınla,
Şimdi cümle alem yas tutuyor benim sevdama.
İndirdim bugün duvardan resmini, öyle masum baktı ki,
Topraklar sarar bedenimi, ateşler dağlasa gözlerimi,
İnan bir daha anmam ismini, söküp atarım seni içimden.

Yetim bir çocuk gibi, yüz üstü bıraktın hayallerimi,
Diyar diyar gezdirdin, göçmen kuşlar gibi gönlümü.
Umut çiçeklerim sararıp kurudu, soldu bir günde,
Yaşama sevincimi kaybettim, ben sana olan sevgimle.
Sarhoş muyum yoksa deli mi? Anlamıyorum bu garip halimi.

Anlımın yazgısı ateşle mi yazıldı? Neden değişmiyor kaderim?
En büyük düşmanım duygularım şimdi, seni sevdiği için.
Hiç susmuyor bendeki ızdırap dolu hasretin çığlık çığlığa,
Kelimeler anlamsız kaldı, bu gece iyi mi, kötü mü bilemiyorum.
Bir sabır ver, bir sabır ver, Allah’ım, ben artık dayanamıyorum.

Zehir oluyor her anım, durmuyor acımasız zaman,
Nereye baksam seni hatırlatıyor hayatın her karenin.
Duman çökmüş sokaklara, yalnızlığı oynuyor düşlerim,
Her akşam sessizliklere asılıyor mazideki geçmişim.
Çekilin gidin başımdan, ben canımdan vazgeçmişim...