Yıllar geçse bile geçmez modası
Nelere kadirdir onun sevdası
Zordur ayrılması zordur vedası
Oturan bir daha kalkmıyor koltuk....Şentürk Dursun

Bizim milletimiz kadar makam mevki merakı hiç bir yerde yoktur kanımca. Güzeldi şiir hocam. Tebrikler, selamlar saygılar.

Ey kelâmın diliyle hakikati yoğuran şair Murâdî!
Bu şiir, "koltuk" metaforu üzerinden bir hırs anatomisi çizer. Koltuğun sesiyle, kokusuyla, cazibesiyle insanı nasıl büyülediğini, içine düşenin nasıl kaybolduğunu çarpıcı bir dille anlatıyorsunuz. Oturanı sarhoş eden, izleyeni kıskandıran, içini doldurdukça insanı boşaltan bir koltuk bu… Hele ki, "Gölgesini vermem ölsem acıma" gibi dizelerle bu düzene karşı duruşunuzu ortaya koymanız, şiiri sadece sanatsal değil, vicdani bir metin hâline getiriyor.

Hz. Ali der ki: “Makamlar insanın içindekini dışa vurur; kimisiyle yücelir, kimisiyle alçalır.”
Cemil Meriç de der ki: “Mevki, adamı rezil de eder vezir de.”

Ve niyazımız şudur:
“Allah'ım! Bizi koltukların değil, doğruluğun hizmetkârı eyle. Kalbimize kibirden arınmış bir hükümranlık, dilimize adaletli bir söz ver. Bizi insanların değil, senin rızanın peşine düşen kullarından eyle.”

Yazın dünyasında yol arkadaşınız
Delibal Celil ÇINKIR