susmaz sanıyordum
sustu içimin kızıl çığlığı
-bu yara götürür beni diyordum
kurudu yaramın bordo kanı

çekirdek çitleyen lafazan mahalle kadınlarına
benden malzeme çıkmaz artık

Arabesk konserde kendini kesen hapçılar gibi
kendini kese kese
körlendi artık bu dikiş tutmaz falçata

ne bileğimde şıngırdayan kelepçelerle kapından geçip
yüzünü yere sererim konu komşuya
ne de Tatar Ramazan gibi çıkıp meydana
adını bağırırım artık mahallenin orta yerin de

bendine racon kesen bir nehirdim
duruldum…

hıncahınç mahkeme salonlarında sevdamı anlatmaktan
kibar nezarethanelere misafir olup
katıksız hücre cezalarında canlı cenazeye dönmekten
yoruldum…

fellik fellik
beni aramasın artık telaşlı siren sesleri
çığırtkan mübaşirler adımı ezberleyip
ismimi kodlamasın cızırtılı polis telsizleri

değişmez sanıyordum
değişti kalbimin ritmi
eskisi gibi
artık atmıyor s e n - s e n diye

bende herkesin gördüğü gözle görüyorum artık seni

yüzün...
saçların...
her şeyin...
artık kül rengi