Karlı Bir Kış Gününde Sevda

Beynimde bir kar fırtınası, donmuş düşünceler,
Karla sarılmış kalbim, senin izini arar her an.
Dopamin bir beyaz soğuk, arzulardan kayar,
Ve ben seni düşündükçe, her an biraz daha donarım.

Oksitosin, bir sıcaklık, bu karın içinde kaybolur,
Bir buz, bir kırık, içimde hep bir boşluk olur.
Serotonin düşer, kışın gri ve uzun gecesinde,
Ve ben seni ararım, göremem, duyamam sensiz bu dünyada.

Gözlerimden süzülen kar tanesi gibi düşer her an,
Kalbimde yankı, seni her saniye isterim,
Fakat her dokunuşun, soğuk bir rüzgar gibi geçer,
Bir el sıkışmak, bir gülüş, her şey kaybolur bir anda.

Bağımlı bir bedenim, sevdanın kimyasına mahkum,
Beynimdeki ödül, hep seni bekler, her saniye.
Ama kışın ortasında, karla kaplı bir yalnızlık,
Ve ben, bu sevdanın içinde, eksik, bir yara gibi varım.

Beynimdeki kimya, kışı sevdayla sarar,
Ama karlar her şeyi örtüp, her şeyi yavaşça yok eder.
Ve ben seni düşünürken, bir yanım hep donar,
Bir kalp atışı, bir nefes, bir sevda hep eksik, hep yarım..!




Ferdaca