...ÖĞRENDİN Mİ...
koca bir dünyayı yaktım avuçlarına sığdırdım
bir ıslığın yetermiş meğer savurmaya tık nefes koştum koştum da sanki bir an yakaladım koca bir gülümseme yerleştirdim bakışlarımın kenarına yamacımda kalmanı sağlayacak kadar kandıramadım ezgin süslü bir çocukluktu hep benim esaretim yaramazlığını kalbime satmış karşılıksız elimde tekerlemeler oyuncak bebek ağlamasında yüreğim dişlerim kenetlenmiş birbirine sopalı macun tadıyla özlem mi bu çektiğim çeke çeke sonunu getiremediğim yüreğinin çımacısı olmaya razıydım uzattığım halatın ucunda ben bırakmadım üç örük sevgiden yapılmış olanını dolandım daha da kem gözlere inat dağ oldum dalgalara nerden bilirdim senin kumlaşıp dalgalara dayanamayacağını nerden bilirdim yüreğinin kumsalda yan gelip yattığını bir de benmişim sıcak izelerimi bırakan ama uçucusundan bir de benmişim dalgalara meydan okuyamayan çelimsiz izlerle her yürek aynı olmuyormuş sevginin yakıcılığında yıkılmadan duran ne kadar akıllıysan o kadar safsın aşkın gelip gidişlerinde öğrendin mi şimdi aklı aşka ermeyen deli yüreğinle... sanırım öğrenilemeyecek nefis saklanıyor mu ne yeni gelişlere... ASLI DEMİREL... |