.........

Ben yoksulluğun sesini duydum duvar aralarında,
Çorba kokan gecelerde, sobasız sabahlarda…
Ama kimse bilmedi annemin ellerindeki güneşi,
Kimse görmedi dizime yastık olan duaları.

Penceremiz kırık camdan değil,
Kırık düşlerden yapılmıştı,
Geceleri içeri ay değil,
Üşüyen hayaller girerdi.

Okula aç giderken, açlıktan çok
İçimdeki sessizliği taşırdım,
Zil çalınca koşmazdım ben,
Bir duvar kenarında içime otururdum.

Kitap aralarına sakladım ben kendimi,
Çok şey bilmeden bilmiş gibi sustum.
Çünkü her cümle pahalıydı,
Her kelime, bir ekmek parasına denk düşerdi.

Babamın sesi yankıydı avlularda,
Elini tuttuğumda bile,
Yokluk girerdi aramıza,
Ama sevgisi yıkılmaz bir çatıydı üzerimde.

Ayakkabım delinince toprağa yaklaştım,
Toprak dedi ki:
"Sen yürüdükçe umut yeşerir."
Ben yürüdüm, hem de çok…

Ve bir gün…
O rutubet kokan odadan
ODTÜ’nün amfilerine geçtim.
Annemin terini döktüm sırtımdan,
Babamın duasını taktım yakama.

Ama hâlâ burnumda
Nemli duvarların küflü anısı,
Ve hâlâ yüreğimde bir çocuk,
Gökyüzüne bakıp dua ediyor:
“Allah’ım, bu ev kokmasın artık rutubet.”

Ben kitaplara eğildikçe,
Eğilmedi başım kimsenin karşısında.
Cümlelerle dik yürümeyi öğrendim,
Kelime kelime doğruldum hayata.

Sıra arkadaşım yeni botla geldiğinde,
Ben içimden "aferin" dedim ona,
Kıskanmadım, çünkü ben
Ayağımın altını toprakla ısıtmayı bildim.

Sevgiyi gördüm annemin gözaltı morluklarında,
Gülmeyi öğrendim babamın
Dişsiz gülüşlerinde…
Ve sustuğum her şey,
Bir gün kürsüde ses oldu.

Aşka da yer vardı bu hikâyede,
Ama ekmekten sonra gelen bir dilimdi o,
Belki biraz bayat,
Ama hâlâ sıcacık hatıralarda.

Bir gün biri geldi,
Saçlarında rüzgâr, gözlerinde “anladım seni” bakışı…
O günden sonra öğrendim:
Aşk, fakirliğin en temiz çıkışıdır.

Şimdi ben,
Her diplomanın arasına
Bir çocukluk sığıdırıyorum.
Her başarı belgesinin arkasında
"Annemin elleri" yazıyor.


"Bazı evler rutubet kokar ama içinden gül gibi insanlar çıkar…
Ve o insanlar, başkalarının pencerelerini açar."


“Unutma, küf de geçer zamanla, ama yürekte filizlenen inanç sonsuza kadar kalır.”

Peri Feride ÖZBİLGE

01. 05. 2025