.......

bir sabah ezanında başlasın adın
gönlümün kıblegâhına yazılsın
gözlerinin ışıltısıyla aydınlansın
geceme düşen her karanlık niyet

seninle
bir dağ yoluna varım
ayağım yara bere olsa da
gölgen yeter bana serinlik diye
bir lokma, bir yudum,
seninle olduktan sonra
açlık bile bayram olur bana

bir bakışın
bütün şehirlerin ışığını unutturur bana
çünkü sen
yüreğimin elektriği,
hayatımın akımı,
ruhlarımıza düşen bir ilkbaharsın

seninle
çamaşır asılan bahçelerde
çocuk sesi gibi gülmeye varım
gözlerimizin köşe bucak yorulduğu yaşlarda bile
birbirimizin ellerini unutmamaya varım
ve eğer yolda düşersek
seninle kalkmaya da varım

çünkü bu aşk
yalnızca bir tutku değil
bu aşk
bir yaşam biçimi
bir baş eğiş
bir baş kaldırış
ve kalbimi sana her gün yeniden mühürleyiştir

seninle
rüzgârın önünde savrulan yaprak da olurum,
kışın ortasında filizlenen tomurcuk da...
ellerin üşürse
avuçlarımı soba bil,
gözlerin dolarsa
omzumu liman bil...

seninle
gözlerimize çizilen her kırışığı
birlikte gururla taşımaya varım,
ömrümüzün en son cümlesinde bile
adını son kez fısıldamaya varım.

Seninle
ömrün en uzun gecesine de varım,
kırk yılda bir doğan ayda,
kırk kere susup yine de seni söyleyen dilde varım.
Birlikte sustuğumuz her harf,
bir dua gibi asılı kalır göğe,
ve ben her sabah
seninle uyanan bir mucize olurum.

Seninle
hastane koridorlarında uyuklamaya da varım,
eczaneden umut toplamaya,
bir tebessümle bütün dertleri unutmaya da varım.
Çünkü aşk dediğin,
yalnızca bahar yürüyüşü değil,
kışın karında iz sürmektir bazen.
Ve ben,
o izleri alnımda taşıyacak kadar senim artık.

Seninle
bir mezar taşına adını kazımaya da varım,
eğer benden önce gidersen
"beni orada bekle" diye yazdırırım altına,
çünkü sensiz cennet bile yetim kalır bana.
Ve eğer ben önce gidersem,
rüyana gül kokusuyla gelirim,
“seninleyim” derim,
hiçbir dua beni senden koparamaz.

Seninle
her şeye,
her yokuşa,
her düşe,
ve en çok da
her sabaha varım...

Çünkü bu aşk,
bir dilek değil,
bir alın yazısıdır.
Ve ben,
senin adını
kalbimin secdesine mühürledim artık.


"Bazı yollara yalnız çıkılmaz.
Bazı yollar da sırf yanında o var diye yürünür.
Biz işte o yoldayız...
Hem de sonsuza kadar..."


Peri Feride Özbilge

27.04.2025