Gidiyoruz bu dünyadan,
her adımda biraz daha eksiliyoruz.
Zaman, bir nehir gibi akıp giderken,
geri dönecek bir kayık yok,
geriye bırakacağımız hiçbir şey yok.
Bazen rüyada bir an,
bazen bir anı köşesinde,
birden kayboluruz.
Ve o kaybolan anın içinde,
sorular kalır geriye:
"Var mı hazırlığın,
gittiğin yolun sonu ne olacak?"
Biliyor musun?
Bir bakış, bir gülüş,
her şey geçer,
geriye bir tek iz kalır.
Bedenin bir gün susar,
ama sözlerin, düşlerin,
hep seninle kalır.
Belki de bu dünya,
gözlerdeki bir yansıma,
bir anın ötesinde
kaldığı kadar gerçektir.
Ve biz,
yavaşça kaybolurken,
geriye bıraktığımız tek şey
belki bir sevgi,
belki de bir umut olur.
Gidiyoruz bu dünyadan,
ama nereye gittiğimiz
belki de hiç bilinmez.
Önemli olan,
gidişin ne kadar anlamlı olduğu…
Ve biz,
şimdi,
belki de
doğru zamanı bekliyoruz.
05.06.2015