1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
160
Okunma
Ana dilimin anası
her sabah
tanrının gökyüzüne saklı yüzünü öper
sevgisini başının üstü
tıpkı yere düşen ekmek parçası gibi
Uykunun en azına
başlamış bir kere razı gelmeye
gün ışığı onun ışığı idi;
akan çeşmeler, dereler, hep onun gidişine çağlar
Toprak kokar ateş tutar teni
ekmek pişirir
is istiflenir teni terine
ateş icadının en iyi işçisi
ve dişisi
Külrengi geceleri, ağlaşan rüzgarı
bir o bilir
bir o sahiplenir
çürüse bir yerlerde beklentiler
yinede bakışları gül bahçem
Çöl haramiler, inanç cellatları
ne kadar çok görünmez kılmış
o güzel kalbine
Vaaay!..
Fistanı mor çiçekli
siyahın renklere kabalaştığı bir kainat
ayrıştırır onu ana dilinden
O!..
tekrar döner nerede bıraktıysa ana dilini
ve benim anam
adı Şahsenemdir…
15-04-2025
ZARA
5.0
100% (1)
Cevap Yaz