Yıldızlara yasa dışı bir mektup yazıyor
Ve silik bir umutla postaya veriyorum
Gözlerin ne zaman döner ? Diye

Pas tutmuş bir saatin camında
Zamana direnen bir çığlık var sanki,
Kendi sessizliğine küsmüş.
Adımlarımı izleyen bir izsin belki,
Uzanmış eski bir sokak lambasında.

Gölgemle konuşurken bulurum seni,
Uzak bir yolculuğun haritasında
Kaybolmuş bir yön gibi.
Ne zaman bir şehir uykusuna dalsa
Soluğunla buğulanır içim,
Bir hatıranın kabuğunda saklı sesin
Sürükler beni bilmediğim mevsimlere.

Ve sorarım kendime:
Giden kimdi, kalan neydi bu yolda?
Belki de aynı yüzdük seninle,
Farklı aynaların kırıklarında.

Bir çantada taşıdım seni,
Eski bir defterin arasına gizleyip.
Ne zaman açsam o sayfayı,
Aynı bakışınla karşılaşırım:
Ne sen yabancı, ne ben tanıdık.

Senin yüzün müydü o,
Yoksa ben miydim artık sende kalan?

dedim ki
susan her göz,
bir yara olur sonunda
ama sen sustukça
ben daha çok seni seviyorum
şehla,
gözlerinde kaybolan her şeyi
benden alıp git…