3
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
158
Okunma
Bir vakit halktan yükseldi nida,
“Bize bir kral ver, yürüyelim cihâda!”
Peygamber dedi ki: “İşte Tâlût seçildi.”
Onlar ise sordu: “Bu nasıl seçimdi?”
Dediler, “Biz daha layık değil miyiz?
Hem serveti yok, hükme nasıl girebiliriz?”
Ama Allah verdi ona ilmi ve güç,
Kimi dilerse, ona açılır her düğüm, her güç.
Bir sandık ki, içinde huzur dolu,
Melekler getirdi, ışıkla yolu.
Mûsâ’nın hatırası, Hârûn’dan nişan,
İnananlar için bu apaçık bir ferman.
Tâlût dedi: “Sizi nehirle sınarım,
İçmeyen benimledir, gerisi yaram.”
Bir avuç alanlar kaldı yanında,
Diğerleri düştü imtihan anında.
Karşıda dev gibi Câlût ve ordu,
Ama azlar dedi: “Allah’tır her yurdu!”
“Nice azlar vardır ki, yener çoğu,
Yeter ki sabretsin, sağlam dursun topu.”
Savaşta dua ettiler: “Rabbim sabır ver,
Ayaklar sarsılmasın, zaferi bize ver!”
Câlût devrildi Dâvûd’un eliyle,
Zafere eriştiler, Rabbin izniyle.
Târih bunu yazar: Güç ne parada, ne kolda,
Zafer sabırdadır, sadık bir yolda.
İmanla yürüyen, korkmaz düşmandan,
Yeter ki dönmesin, Hakk’ın fermanından.
5.0
100% (4)