Yıllar önce efkârlı bir gecem de anam aklıma düşmüştü. Yazdığım bu şiirim yıllarca defterimin sayfasında kaldı benimle.
Beş yıl önce annem köyümüzden misafirliğe gelince çocuklarım göstermişler anneme. Beğenmiş. İsteği ve ısrarı üzerine bir kâğıda yazıp verdim anneme.
Okuması ve yazması yoktu annemin. Köyde zaman zaman akrabalarımıza ve çocuklara okuttururmuş.
İki yıl önce rahmetli olduğunda bu şiirde en nadide eşyalarıyla birlikte çantasınday dı annemin.
(Ruhuna bir Fatiha lütfen)
İyi ki göstermişler çocuklarım şiirimi anama.
Yakınlarınıza sevdiğinizi söylemeyi ertelemeyin.

Bu gece de dışarıda yağmur var, bende de efkâr.

Anam
canım anam
senden ayrı gurbet elde
öyle yalnızım ki.
şu an yanında olmak
tutup ellerinden
öpmek geliyor içimden
AMA...
Sen yoksun ya yanımda
öyle yalnızım ki.

Bazen hissediyorum varlığını yanımda
yağmur yağdığında
dereler coştuğunda
yeller eserken
fırtınalar koparken
sen yanımdasın
bense kanatlarının arasında
korkmuyorum
üşümüyorum

Ama şimdi
yağmur yağmıyor
seller akmıyor
esmiyor yeller
kopmuyor fırtınalar
üşüyorum ve de korkuyorum
sen yoksun ya yanımda
öyle yalnızım ki.


Anam
canım anam
olsaydım keşke eskisi gibi
kuzu peşinde koşan
ıslanıp üşüdüğünde ağlayan
karanlıkta kurda selam verip
kuzusunu vermeyen
bir küçük çoban
karşı gelirdin yine
yavrum yavrum diye
ağlardım yine seni görünce
bilemem
sevinçten mi hayıftan mı
ağlardım

Şimdi gurbet eldeyim anam
sensiz
ağlayamıyorum artık
arıyorum küçüklüğümü, kuzularımı, anılarımı.
bulamadım anam
bulamadım
anam gibi yar
köyüm gibi diyar
bulamadım
sen yoksun ya yanımda
öyle yalnızım ki...


Hüseyin İSPİRLİ

1995/ BAFRA